8 września 2011

Co to jest wdzięczność ?

Uczucie ? Co jeszcze ?

A może łatwiej spytać za co jestem wdzięczna / wdzięczny i komu ?

Wdzięczny za życie, za dzisiejszy dzień, za każdą chwilę  za to co mnie otacza, za ludzi których spotykam ?

A co to jest ta wdzięczność i komu mam być za to wszystko wdzięczny ? 

Uczucie wdzięczności przepełnia moje serce – to brzmi tak poetycko, tak to prawda nie tylko poezja, wdzięczność to uczucie wypełniające całą mnie, wdzięczność do Boga, do Siebie samej.

A za co jestem wdzięczna za życie, za istnienie, za doświadczenie, za to że ja jako Istota Boska pozwałam Sobie na to doświadczenie, za to, że wyłączam samokontrolę, samocenzurę myśli i uczuć, że pozwałam Sobie na bycie Sobą, pozwalam Sobie na odkrywanie siebie.

Jestem wdzięczna Stwórcy za wolna wolę, za powołanie do istnienia, za możliwość doświadczania życia, za własną Boskość, za Boga którego noszę w Sobie.

A ludzie których spotykam ? Co z innymi ludźmi ?

w każdym człowieku jest Bóg,  a więc i im należy być wdzięcznym za spotkanie, za ten najmniejszy najdelikatniejszy kontakt, za pojedyncze spojrzenie bez słowa, za uśmiech, za każde doświadczenie, jak i za słońce i za deszcz, za śpiew ptaka, za tęczę na niebie.

Wdzięczność to bardzo mocne uczucie, uczucie co odblokowuje, rozpuszcza urazy, blokady, płynie niezatrzymywane, takie jakby neutralne, niezauważane, a opływając blokady i urazy, głaszcze, obmywa, nawilża, powoli rozpuszcza.

To tak jak idziesz drogą prosto przez życie, nie patrzysz na bok, a samą swoją obecnością zmieniasz świat i ludzi, nie starasz się tego robić to się dzieje samo.

Tak właśnie rozumiem wdzięczność, przepływające uczucie, zmieniające wszystko dokoła, naprawiające to co wymaga naprawy i wzmacniające samo siebie.

Wdzięczność to podziękowanie i dar  jednocześnie.