MATERIAŁY TOBIASZA

Seria Nauczyciela

SHOUD 12: „J’Encore”

występuje Tobiasz, przekazywany przez Geoffrey’a Hoppe

7 lipiec 2007

www.crimsoncircle.com

I tak jest, droga Shaumbro, że to ja, Tobiasz, po kilkumiesięcznej przerwie, powracam, aby zamknąć tą Serię Nauczyciela tym Shoudem 12 po niesamowitym roku zbierania się razem, nasz ósmy rok z rzędu… nie siedem, osiem!... tych serii, które zrobiliśmy razem. Zaczęliśmy od nazywania ich lekcjami, ponieważ w takim miejscu była wasza świadomość w owym czasie; przechodząc następnie do tej rzeczy, którą nazywamy Shoudem, zebraniem wszystkich naszych energii razem dla tych wszystkich, którzy będą słuchali tych materiałów w nadchodzących latach i pokoleniach. Więc, jest to zaszczyt dla mnie, Tobiasza, że jestem tutaj z każdym i każdą z was, aby zamknąć tą piękną serię.

Grawitacja

I istotnie… jak wspomniała ta piosenka („Gravity” – John Mayer), w trakcie kiedy wchodziliśmy w ten Shoud, kiedy chodziłem z każdym z was pomiędzy rzędami krzeseł, delikatnie dotykając waszych ramion, przydeptując kilka stóp, dając parę uścisków, kiedy grała ta muzyka… istotnie, ja mogę czuć tą grawitację dokładnie tak jak wy. Mam tą rzecz zwaną ciałem-muszlą, które jest teraz na Ziemi, w wieku ośmiu lat. Hmmm. Interesujące. I ja mogę czuć tą grawitację. Mogę czuć tą ciężkość energii Ziemi. Wiecie, Ziemia ma nie tylko fizyczną grawitację. Ma także coś w rodzaju duchowej grawitacji. Jest to eteryczna grawitacja, która dosłownie ściąga istotę w dół na Ziemię. Ta rzecz, którą nazywacie trzecim wymiarem, ściąga was w dół. Jest uwodząca. Jest tym, co nazywacie pełną mocy. Ona was wciąga dla doświadczenia – doświadczenia, potencjalnie, wielu, wielu, wielu żyć.

Wiecie, te inne istoty, które nazywacie ET, czy obcymi, te, które niekoniecznie mają fizyczne ciało i chodzą po Ziemi i rodzą się do Ziemi, one mają tendencję, aby trzymać się z daleka od Ziemi. One czują grawitację tej energii, przyciąganie tej energii na Ziemię. Nie tylko fizyczną grawitację, ale także rodzaj duchowej grawitacji, którą przyciąga was i trzyma was tutaj – trzyma was tutaj, abyście w pełni przeszli przez ten cały proces i doświadczenie bycia tutaj na Ziemi. W przeciwnym razie, przyszlibyście tutaj z krótką wizytą, a następnie chcielibyście odejść, pójść gdzieś indziej. A ona trzyma was tutaj, aż przejdziecie przez wszystkie wasze własne energie i waszą własną świadomość, aż uwolnicie siebie od tego.

O tak, jestem w stanie czuć… czuję te energie przychodzące do mnie, do mojego ciała-muszli zwanego Samem. Wiecie, nawet kiedy anielskie istoty podchodzą blisko do Ziemi, a my wchodzimy z powodu naszych przekazów i Shoudów z wami, to jeśli nie planujemy wejścia w fizyczne ciało, to organizujemy coś w rodzaju liny bezpieczeństwa [lifeline]. Kiedy wchodzi Saint-Germain, czy Kuthumi, czy ktokolwiek inny, jest cała seria poziomów anielskich istot, które pomagają zapobiec wciągnięciu tych anielskich istot do tej energii Ziemi, tak, aby one mogły pozostać w tych niefizycznych dziedzinach, aby robić to, co wybrały do robienia, aby prowadzić ludzi poprzez ich proces Nowej Energii.

Ustawienie liczb w szeregu

Chichotaliśmy, kiedy słuchaliśmy waszego wstępu dzisiaj i dyskusji na temat tych liczb. Dzisiaj istotnie jest potrójna siódemka. Teraz, te liczby nie powodują, że coś robicie. Te liczby nie tworzą waszej rzeczywistości. Spójrzcie na to w inny sposób. To wy tworzycie waszą rzeczywistość, a następnie wydarza się ta synchroniczność, czy ustawienie się energii w szeregu.

Więc, oto mamy dzień potrójnej siódemki. Potrójna siódemka ma znaczenie – energetyczne i numerologiczne znaczenie dla wszystkich was. To jest tak, jakbyście umieścili to narzędzie, czy ten dar na waszej ścieżce, zanim w ogóle w to miejsce dotarliście, wiedząc, że mieliście ten potencjał ustawienia i zmiany w waszym własnym życiu w tym właśnie momencie. I kiedy docieracie do tego punktu, który macie pod tą datą 7-7-7, wtedy otwiera to czy też uwalnia cudownie nową, pełną potencjału formę świadomości dla was. Moglibyście powiedzieć, że w pewien sposób wiedzieliście, że dojdziecie do tego punktu. Teraz, kiedy tu dotarliście, możecie mieć swój własny dar, który sobie daliście.

Wiecie, kiedy liczby ustawiają się w szeregu jak 9-9, 4-4, jak 33, 11 – wszystkie te ustawienia są także czymś w rodzaju mrugnięcia okiem, czy też kiwnięciem głowy od waszego ducha do was, pozwalając wam wiedzieć, że rozpoznajecie te ustawienia i te synchroniczności w waszym życiu. Kiedy widzicie ten rodzaj numerologicznego ustawienia, możecie po prostu uśmiechnąć się do samych siebie wiedząc, że jesteście naprawdę w jednej linii z samymi sobą. Spełniacie swoją własną pasję tutaj na Ziemi. Podążacie ścieżką najwyższych potencjałów, które wybraliście. Inni ludzie mogą nawet nie rozpoznawać rzeczy takich jak ustawienia tych liczb, czy też może wydawać się to im czystym przypadkiem bez żadnego ukrytego energetycznego znaczenia. Ale wy wiecie, że jest w tym wyraźne znaczenie. Więc wyglądajcie ciągle tych ustawień.

Ustawienie, tak przy okazji, chciałbym wspomnieć tutaj dzisiaj tą liczbę, która jest wpisana w waszą świętą księgę, liczbę 6-6-6. Ona jest uważana przez niektórych za diabelską [evil] liczbę, ale ta 6-6-6 jest perfekcyjnym ustawieniem wypełnienia [completion], każda z tych szóstek reprezentująca ważny aspekt was – ciało, umysł i ducha. Kiedy one wchodzą w pełne zestrojenie [alignment – tłumaczę głównie jako ustawienie w szeregu], oznacza to wypełnienie [ukończenie], koniec starego cyklu i początek nowego. Nie jest to wcale diabelska liczba, chyba że próbujecie kontrolować ludzi; chyba że obawiacie się samych siebie i swojego własnego rozwoju, i obawiacie się waszej własnej świadomości. Wtedy, tak, kiedy zobaczycie ten „Znak Bestii”, jak ona jest nazywana, wejdziecie w strach, ponieważ boicie się tej bestii, która jest wewnątrz was.

Ale, kiedy widzicie to ustawienie tych trzech liczb i jesteście w miejscu waszej własnej równowagi, jesteście rzeczywiści i prawdziwi w stosunku do siebie, zobaczycie to jako doskonałe ustawienie, które przesunie was na ten następny poziom. Bardzo podobnie, jak w przypadku, kiedy widzicie potrójną siódemkę, czy jakiekolwiek inne bardzo interesujące numerologiczne ustawienie.

Więc, teraz, droga Shaumbro, są zgromadzone ogromne ilości energii dzisiaj. To jest tak, jakbyście zakopali je tam dla siebie. Powiedzieliście sobie, że jeśli dojdziecie do tego punktu – nie chodzi tylko o czas i miejsce, ale także o świadomość – to zabrzmi dzwonek. Będzie to oznaczało, że jesteście w tym miejscu. W jakiś sposób – poprzez to całe zamieszanie, poprzez tą mgłę, poprzez te trudności, poprzez to całe wierzenie, że jesteście zagubieni – w jakiś sposób wydarzyło się wam to, że dotarliście tutaj.

Więc, poprosimy Davida, naszego Mistrza Liczb, (śmiech) żeby zadzwonił… on o tym nie wiedział!... żeby zadzwonił siedem razy. A w trakcie, kiedy będzie to robił, weźcie oddech za każdym dzwonkiem. To jest wasze przypomnienie samym sobie.

Mistrzu liczb, zaczynaj.

(długa pauza, kiedy dzwonki powoli dzwonią siedem razy)

Weźmy razem głęboki oddech i doceńmy tą chwilę. Doceńmy ten czas naszego własnego ustawienia. Doceńmy ten czas ukończenia cyklu i zaczęcia nowego.

Obecne energie

Macie tendencję do pracowania w spirali, ciągłej ewolucji i ekspansji. To nie jest po prostu okrąg, ale spirala, która ciągle się rozwija i rozwija i rozwija, aż do momentu, kiedy nie może już iść po spirali wewnątrz swojej własnej znanej świadomości i wychodzicie poza wzorce tej spirali. To jest właśnie to, co się wydarza teraz, kiedy w szczególności zbliżamy się do czasu Kwantowego Skoku.

Przeszliście przez tą rzecz, którą, jak wiemy, czasami odrzucacie. Nazywacie to oczyszczaniem, a niektórzy z was nazywają to innymi bardzo nieprzyjemnymi nazwami! (śmiech) Widzicie jak burze przewalają się przez wasze życie i większość z was czuje, że te burze przychodzą z zewnątrz – od innych ludzi, od wydarzeń na świecie, być może od waszego pecha – i te burze przechodzą przez wasze życie i powodują wiele dramatów i powodują wiele chaosu. Te burze tak naprawdę nie są burzami. Te burze są pewnym sposobem… to, co nazywacie burzami, jest pewnym sposobem oczyszczania energii; energii, która jest wasza – która jest wami – świadomości, która jest wasza, ale świadomości, która już wam nie służy w Nowej Energii.

Więc, różne rzeczy przechodzą przez wasze życie, zmiany, adaptacje, kwantowe zmiany – aby ukuć termin od naszej drogiej Lindy. Te rzeczy są naturalne. To nie są znaki od Ducha, że robicie coś źle. One nie są jakimś pechem. Czy zdajecie sobie sprawę, że jako świadoma istota w tym momencie, nie jesteście, jakbyście powiedzieli, namagnetyzowani? Nie przyciągacie pecha z zewnątrz. Jedyną rzeczą, jaką teraz przyciągacie są zmiany wewnątrz was samych. Czasami te zmiany są trudne. Czasami te zmiany mają sposób, aby zakłócić pewne wzorce, które ustanowiliście dla siebie. Ale energia tej zmiany sama w sobie jest ciągłą ewolucją waszej świadomości. Wasza świadomość… jest największym powodem, dla którego jesteście teraz na Ziemi – rozwijanie i rozszerzanie waszej świadomości.

Kwantowa zmiana świadomości

Czasami te zmiany mogą wejść w cudowne sposoby. Kilka dni temu, w dniu 7-2, 2-7, drugiego dnia tygodnia, wydarzyło się niesamowite zdarzenie. Wielu z was tutaj brało udział w tej Szkole Wzniesienia, wysoko w górach, w Breckenridge, Colorado.

Po przejściu przez trzy bardzo intensywne dni, Saint-Germain zrobił przerwę i wtedy przemówił bezpośrednio – bardzo, bardzo bezpośrednio – do każdego i każdej z was, podczas gdy ja powoli poruszałem się w tym pomieszczeniu czując dokładnie to, co się działo. Wielu z was zastanawiało się:„Co się stało z tymi kilkoma cennymi chwilami w tym pomieszczeniu?” i większość z was nie była w stanie zdefiniować, co się wydarzyło. Ale wiecie, że coś się wydarzyło. Cóż, po prostu skosztowaliście smaku kwantowej zmiany świadomości. To dlatego, kiedy wasz umysł próbuje to rozgryźć, co się tam dokładnie stało, to nie może, ponieważ wasz umysł nie rozumie tak naprawdę w tej chwili kwantowej zmiany świadomości. On znajduje się [wtedy] poza swoją sferą jaźni czy wiedzenia [knowingness].

W trakcie tych kilku cennych chwil, kiedy Saint-Germain mówił, istotnie wydarzyło się o wiele więcej, niż tylko to, co znalazło odzwierciedlenie w słowach. W tym momencie, wy wszyscy pozwoliliście, aby ta zmiana miała miejsce. Czuliście się tak bezpieczni w tym pomieszczeniu. Byliście tak miłośnie skoncentrowani na sobie i mieliście nawet nowe zrozumienie tego procesu wzniesienia. Więc, kiedy Saint-Germain zwrócił się bezpośrednio do każdego z was, to zwracał się bezpośrednio do wyboru, którego dokonaliście – do potencjału, który wybraliście. Jako grupa powiedzieliście „Wykonajmy kwantowy skok w naszej własnej świadomości, teraz”, i to popłynęło poprzez to pomieszczenie w sposób, jaki wielu z was rzadko miało okazję doświadczyć, jeśli w ogóle. Popłynęło to wprost poprzez wasze ciało i wasz umysł. To dlatego wasz umysł wydawał się przez chwilę jakby znieczulony. Wasze ciało nie mogło reagować. Było trudno zrozumieć, gdzie jesteście, czy też, co się dzieje w tym pomieszczeniu w tym właśnie momencie.

Pozwoliliście tej zmianie świadomości przepłynąć wprost przez was. I widzicie, to nie bolało. To nie było bolesne. Nie musieliście przechodzić przez wiele walk w waszym życiu. Nie musieliście przechodzić przez trudności, tak jak wielu z was przechodziło w trakcie wasze własnego procesu oczyszczania. I najlepszą rzeczą jest, że w trakcie tych cennych chwil, większość z was pozostawała poza mentalnymi ograniczeniami. Większość z was po prostu pozwoliła, aby to przez was przepłynęło, i osiągnęliście kwantową zmianę świadomości.

W chwili, kiedy ją osiągnęliście, czy też, właściwie, zrealizowaliście ją w swoim własnym życiu, ta energia w tym pomieszczeniu rozpostarła się – nie po prostu liniowo, ale wielowymiarowo – natychmiast rozpostarła się na Shaumbrę na całym świecie. Na tych, którzy spali; na tych, którzy pracowali; na tych, którzy spacerowali w owym czasie. Ale parę minut po trzeciej 2 lipca w Breckenbridge, coś się wydarzyło i wpłynęło to na całą Shaumbrę na całym świecie, dlatego że istnieje połączenie w świadomości, które my wszyscy mamy. Stworzyło to potencjał dla każdego, obojętnie czy byli to ci, którzy osobiście słuchali, czy też ci, którzy robili coś zupełnie innego. Niektórzy doświadczyli tego w tamtej chwili i powiedzieli: „Coś się właśnie wydarzyło. Nie wiem co, ale się wydarzyło.” Niektórzy doświadczyli tego dzień lub dwa później, a inni doświadczają tego teraz, kiedy to mówimy.

Ale była to zmiana świadomości. I kiedy przechodzi ona przez tych, którzy nazywają siebie Shaumbrą, ta zmiana świadomości teraz wypływa do reszty ludzkości i do wszystkich istot w anielskich dziedzinach. Ona nie jest forsowana. Oni nie muszą jej przyjąć. Mogą ją zignorować. Mogą nawet wziąć tą energię i zniekształcić ją, aby użyć jej do swoich własnych, jakbyście to powiedzieli, bardzo egoistycznych celów, celów o bardzo niskiej energii. Ale, ona jest dostępna. Jest to potencjał, który wychodzi teraz do ludzkości.

To doświadczenie kwantowej zmiany świadomości będzie miało wiele skutków i wielki wpływ na wasze życie. Po pierwsze, daje wam ono smak i pozwala wam zdać sobie sprawę, że przechodzenie przez oczyszczanie i zmianę, nie oznacza, że musicie przechodzić przez wiele cierpień, umysłowe zamieszanie i przez całe to napięcie i lęk, z którymi typowo kojarzona jest zmiana. To może się wydarzyć w jednej chwili. I kiedy ta energia staje się częścią waszego nowego zestawu narzędzi w waszym życiu, ona zaczyna się rozwijać [unfold]. Zaczyna ujawniać się w subtelne sposoby, a następnie zaczyna ujawniać się w duże sposoby. Zaczyna integrować się z waszym codziennym życiem tak, że niektóre wasze marzenia, wasze cele i wasze aspiracje zaczynają wchodzić w zestrojenie i do waszej rzeczywistości.

Ona zaczyna robić rzeczy takie jak odpowiadanie na pytania, które męczyły was przez długi czas, i nagle ta odpowiedź tam po prostu jest. Za każdym razem, kiedy macie jedno z tych synchronistycznych aha, za każdym razem, kiedy macie to uczucie realizacji [marzeń] czy wiedzenia [knowingness], pamiętajcie, że to pochodzi od was, nie od kogokolwiek z nas. Pozwoliliście sobie na przejście przez kwantową zmianę świadomości. Pozwoliliście sobie na ominięcie tej starej i trudnej drogi i wejście bezpośrednio w zmianę. Wejście bezpośrednio w ewolucję siebie.

Nastroje

Teraz, ten rodzaj kwantowej zmiany wywołuje także problemy – problemy, z którymi wielu z was miało do czynienia przez długi czas. Jedną z tych rzeczy będzie to, co nazywacie huśtawką nastrojów czy emocji. Za każdym razem, kiedy przechodzicie szybko przez ten rodzaj zmiany, reszta waszej jaźni stara się nadążyć, być częścią tej zmiany, i ta część was może obudzić się rano i czuć się nieco smutna. Albo możecie obudzić się rano i czuć się niewygodnie w swojej skórze. Możecie czuć się gniewni z jakiegoś powodu i nie będziecie potrafili pozbyć się tego ze swojego umysłu. To jest tylko nastrój. To jest tylko wewnętrzna reakcja na te różne zmiany, które zachodzą w waszym życiu. To bardzo naturalne, że macie takie reakcje, ponieważ jest to część was, która reaguje na sytuację, jaka ma miejsce.

Teraz, tak często widzimy, jak wchodzicie w jeden z tych nastrojów i wtedy, aby w zasadzie uczynić to bardziej intensywnym i także trudniejszym, zaczynacie osądzać ten nastrój, w którym jesteście. Mówicie do siebie: „Jestem w złym nastroju, ale nie powinnam w nim być, ponieważ jestem Shaumbra. Jestem pracownikiem światła i nie powinnam mieć złych nastrojów. Czy kiedykolwiek to osiągnę? Czy kiedykolwiek to nadgonię i będę czuła się spokojna i szczęśliwa, w stanie błogości?” Cóż, zapomnijcie o błogości! To jest sztuczny stan bycia.

Więc, czujecie, że jesteście w jednym z tych nastrojów. Możecie być nawet w depresji czy też martwić się czymś, i wtedy próbujecie skorygować ten nastrój. Zatrzymajcie się w tym momencie. Kiedy przyłapujecie siebie na próbie korekty waszych nastrojów i waszych myśli i emocji, po prostu zatrzymajcie się w tym momencie. W ten sposób wpędzicie siebie w jeszcze większy chaos i zamieszanie i tylko uczynicie dramatycznym ten nastrój, w którym jesteście.

Macie to stare myślenie, „dobry nastrój, zły nastrój”. To nie działa w ten sposób w Nowej Energii. Tak, to działa w ten sposób dla niektórych – jakbyśmy to nazwali - ludzi Starej Energii, którzy są w waszym życiu. Będziecie obserwowali to w nich, ale dla was jest to nieco inne. W tym momencie, kiedy próbujecie skorygować czy zmienić wasze myśli, wasze nastroje, czy wasze emocje, zatrzymajcie się. Weźcie głęboki oddech, a następnie dajcie nurka za niski murek! (śmiech) Niski murek jest tym miejscem, z którego możecie obserwować wszystko, włączając w to was samych. Niski murek jest tą neutralną bezpieczną przestrzenią, gdzie nie ma słusznego i niesłusznego; nie ma złego i dobrego; nie ma pozytywnego i negatywnego. To po prostu jest.

Jak powiedział Kuthumi na naszym ostatnim zgromadzeniu, to jest po prostu doświadczenie i nie musi być ono spolaryzowane na „dobre” czy „złe”. W Starej Energii ta polaryzacja jest powszechną praktyką, ponieważ w ten właśnie sposób wszystko się zdarzało. Polaryzowaliście energię – powiedzmy, polaryzowaliście ją na „dobrą” – ale w Nowej Energii nie ma potrzeby, żeby to robić.

Jesteście w jakimś nastroju, macie „jeden z tych dni”, mówicie. Ale tak naprawdę nie macie złego dnia, po prostu czujecie i pozwalacie sobie na ekspresję tej złej części tego dnia. To, czego nie widzicie, czy czujecie, czy pozwalacie na wystąpienie naprzód w jej zjednoczonym stanie – nie chodzi tu o państwo, ale o zjednoczony stan bycia – jest ta dobra część tego dnia. I kiedy zdacie sobie sprawę, że wasz zły dzień jest także w równym stopniu dobrym dniem; i zdacie sobie sprawę, że tak naprawdę nie ma dobrego czy złego, że jest to tylko ekspresja, to, co ma miejsce w tej chwili; nagle przekonacie się, że właściwie nie ma dobrego czy złego.

Wasz stan emocjonalny, czy nastrój nie jest neutralizowany… innymi słowy, nie równoważycie go w ten sposób, że nie ma uczucia czy emocji… wy w zasadzie stapiacie je razem w najwyższym stanie ekspresji. Pozwalacie na wszystko, co się wydarza w danej chwili, bez osądzania tego jako złego dnia, bez osądzania tego jako uczucia zmęczenia czy przygnębienia. Ponieważ za każdym razem, kiedy jest uczucie zmęczenia, to zauważacie, że razem z nim jest tam, w zjednoczonym stanie, uczucie naenergetyzowania. Za każdym razem, kiedy czujecie się smutni – smutni z powodu odpuszczenia pewnych rzeczy w waszym życiu – jest także ta zjednoczona energia szczęścia i radości i wolności. Za każdym razem, kiedy osądzacie siebie jako zezłoszczonego, tuż obok, a w zasadzie zintegrowana i doskonale wpleciona w to, jest ta energia bycia szczęśliwym, beztroskim i akceptującym.

Kiedy stajecie za tym niskim murkiem, w miarę jak wchodzicie w jedną z tych huśtawek nastrojów, zdajecie sobie sprawę, że nie musicie nasycać tej huśtawki nastrojów dramatem. Dramatem, który jest wynikiem osądzania, czym to jest; dramatem, który jest wynikiem mówienia „och, co jest nie tak ze mną? Dlaczego mam zły dzień?”; dramatem biegania do jasnowidza czy astrologa, aby odgadnąć, dlaczego bogowie tam wysoko wam to narzucają. Zdajecie sobie sprawę, że to jesteście wy. Po prostu koncentrujecie się w danym momencie na pewnej ekspresji czy aspekcie. Ale zjednoczone bezpośrednio z nią są wszystkie inne ekspresje.

Idźcie, siądźcie za niskim murkiem. Obserwujcie siebie w tej emocji, w tej chwili. Obserwujcie ten smutek. Nie próbujcie go zabić. Nie próbujcie go wypierać. Obserwujcie go. I kiedy tak będziecie siedzieć obserwując to smutne ja tego szczególnego dnia, kiedy się odprężycie, pozbędziecie się niepokoju, będziecie także w stanie zacząć widzieć to szczęśliwe ja; to spełnione ja; to głupie ja – wszystkie te różne aspekty – i zdacie sobie sprawę w tej chwili, że żaden z nich nie przewodzi czy kontroluje wasze życie. Zdacie sobie sprawę, że możecie wybrać wyrażanie wszystkich aspektów, żadnych aspektów, lub tylko kilku aspektów siebie w tej chwili.

Podnosimy tą kwestię właśnie dzisiaj, ponieważ jest to powszechna praktyka wśród metafizyków, aby próbować koncentrować się na – jak je nazwalibyście – dobrych myślach, szczęśliwych myślach. Jest cały ten ruch kontroli umysłu i myśli, który sprowadzi na was tylko kłopoty. Ponieważ z chwilą, kiedy przypiszecie ten rodzaj kontroli do waszego umysłu, ten rodzaj przewodnictwa właśnie do waszego umysłu, i pozwolicie temu umysłowi osądzać, co jest dobre czy złe i próbować zdusić te inne emocje, to wypieracie część siebie samych. Za każdym razem, kiedy wypieracie część siebie, udaje się ona do innego wymiaru. Ona istnieje, ona jest realna, i ona powróci, aby pozyskać waszą uwagę.

Więc, ważną rzeczą jest, w trakcie tych huśtawek nastrojów, zrobienie sobie przerwy. Wykonajcie oddech lub dwa lub trzy. Udajcie się za swój własny niski murek i obserwujcie to ja w tej chwili, i zdajcie sobie sprawę, że jest wiele, wiele ekspresji tego ja.

Pierwszą rzeczą, jaką to spowoduje, jest pozwolenie wam na wzniesienie się ponad ten niepokój w tej chwili. Pozwolenie wam na wydostanie się z tego: „Dlaczego ja? Co złego zrobiłam? Co muszę zrobić, aby uczynić siebie doskonałą?”. W tym momencie odpuszczenia tego niepokoju prawdopodobnie nieźle uśmiejecie się z siebie, że daliście się pochwycić w coś, co nie jest tak naprawdę wami, nie jest tak naprawdę całymi wami. To jest bardzo wyzwalające doświadczenie i, jak powiedziałem, dla niektórych z was może to być trudny czas, ponieważ jesteście tak bardzo przyzwyczajeni do odżywiania się waszymi własnymi dramatami. Jesteście przyzwyczajeni do posiadania tych dramatycznych sytuacji i emocji i huśtawek nastrojów i w ten właśnie sposób utrzymywaliście siebie ledwie przy życiu. Obawiacie się, że jeśli staniecie za niskim murkiem, to stanie się to bardzo nudne. Wszystko będzie nijakie. Wszystko będzie bardzo, bardzo – jak to powiedzieć – bardzo nudne. Zupełnie tak nie jest.

Kiedy to zrobicie, kiedy pozwolicie sobie na obserwowanie siebie, zdacie sobie sprawę, że jest o wiele więcej głębi i wymiaru. Nie musicie nasycać tego dramatem, aby uczynić wasze życie istotnym i ekscytującym. Znajdziecie nową głębię, która jest bardzo trudna do opisania, ponieważ nie jest ona mentalna, nie jest ona emocjonalna. To jest ta pełna ekspresja was samych. Wtedy zrozumiecie, czym jest prawdziwa, osobista kreatywność. Innymi słowy, jak kreujecie siebie w każdej chwili. Da wam to całkowite odnowienie i zainteresowanie waszym własnym życiem.

Wy wiecie, że – wielu z was – straciło zainteresowanie własnym życiem. Po prostu pozwalacie, żeby życie trwało i trwało, ale tak naprawdę straciliście zainteresowanie nim. Ostatnio zrobiłem mój pierwszy z wielu Warsztatów Pasji w tym wspaniałym miejscu, które nazywacie Finlandią. Rozmawialiśmy o dotarciu do tej prawdziwej pasji, o ekscytowaniu się znowu sobą i życiem. Będziemy kontynuować te warsztaty. Częścią tego całego doświadczenia jest wydobycie się z dramatu, udanie się za niski murek.

Historia Klausa

To powiedziawszy, i po łyknięciu trochę wody, chciałbym opowiedzieć krótką historię. (Publiczność mówi „ahhh” i „yay!” a Tobiasz chichocze) [Tobiasz jest znany z „krótkich” historii, które ciągną się i ciągną] Weźcie głęboki oddech i udajmy się do krótkiego wymiaru! (śmiech)

Chciałbym opowiedzieć historię o drogim wytwórcy zabawek imieniem Klaus, który żył w Austrii dawno temu, ale wcale nie tak dawno. Weźmy głęboki oddech i poczujmy tą energię, ponieważ jest to coś więcej niż tylko historia opowiedziana słowami. Jest to historia uczuć, jest to historia pewnej energii i jest to historia każdego z was.

W wieku dwunastu lat, Klaus poszedł do pracy jako uczeń lokalnego wytwórcy zabawek. Klaus zawsze uwielbiał pracować swoimi rękoma i bawić się z drewnem, tworząc z niego różne rzeczy. Jako bardzo, bardzo młody chłopiec, brał nóż do ręki i strugał drewno całymi godzinami, nie tworząc niczego w szczególności, ale po prostu kochając dotyk drewna, noża i tego, co akurat tworzył. Więc, kiedy miał dwanaście lat, jego rodzice powiedzieli: „Klaus, nadszedł czas, abyś zaczął zarabiać, abyś zrobił coś ze swoim życiem”, i wysłali go do pracy u lokalnego wytwórcy zabawek.

Teraz, ten mistrz, ten mistrz wytwórca zabawek, był bardzo uzdolniony w swoim rzemiośle i był szeroko znany z powodu jakości i trwałości jego zabawek, i specjalizował się on w wytwarzaniu małych żołnierzy-zabawek – o wysokości mniej więcej stopy [30,48cm]. I robił te żołnierze-zabawki we wszystkich możliwych rangach i stopniach. A ponieważ był dobrze znany we wszystkich krajach Europy, ubierał tych żołnierzy w mundury wielu różnych krajów, i wysyłał ich do wszystkich tych krajów.

Klaus… Klaus był naturalnie uzdolniony i utalentowany i szybko chwytał metody i procedury, których uczył go jego mistrz. Ale chociaż był zręczny w posługiwaniu się nożem i papierem ściernym i wszystkimi innymi narzędziami, Klaus łatwo się rozpraszał. I jeśli nie skupił wszystkich swoich energii na robieniu jakiegoś szczególnego rodzaju drewnianego żołnierza, znajdywał, że kształtował to drewno w wiele innych rzeczy.

W niektóre dni, kiedy pracował używając noży i pił i wszystkich tych innych narzędzi, znajdywał, że zamiast zrobić żołnierza, robił małego drewnianego niedźwiedzia. W niektóre dni robił małą lalkę. I oczywiście, to bardzo wzburzało jego mistrza. Jego mistrz doceniał to, że Klaus był uzdolniony i utalentowany, ale nie uważał za bardzo zabawne tego, że Klaus marnował cenny czas pracy robiąc te wszystkie inne zabawki. Często łajał Klausa mówiąc: „Nikt nie jest zainteresowany kupowaniem małych niedźwiedzi. Nikt a nikt nie jest zainteresowany kupowaniem małych drewnianych rzeźb dziecka. Jesteśmy znani jako wytwórcy żołnierzy i to właśnie będziesz robił”. Chociaż Klaus kochał swoją pracę, nienawidził tego konformizmu, i przez dziesięć lat bycia czeladnikiem, było mu bardzo trudno skupić się, aby kontynuować robienie tych żołnierzy-zabawek.

Więc, po dziesięciu latach, poszedł pewnego dnia do tego mistrza – po dziesięciu latach co do dnia – poszedł do mistrza i powiedział: „Panie, jestem twoim dłużnikiem za twoje nauczanie, za to, czego nauczyłem się o drewnie i farbach, o jedwabiu i płótnie, za wszystko, co wiem. Ale teraz jest czas, abym odszedł, abym poszedł na swoje, abym miał swój własny warsztat, gdzie będę mógł tworzyć wszystko, co zechcę”.

Mistrz powiedział z przekąsem: „Młodzieńcze, jesteś utalentowany i uzdolniony, ale twoja praca to niepowodzenie. Nie rozumiesz, czego ludzie chcą. Nie masz koncentracji. Śnisz na jawie. Doceniam twoje usługi jako czeladnika, ale jednocześnie czuję ulgę, że pozwalam ci odejść, ponieważ spowodowałeś wiele cierpienia i niepokoju w moim życiu.”

Więc, z niewielkimi oszczędnościami, które Klaus odłożył jako czeladnik, i z pomocą kilku przyjaciół, Klaus otworzył swój sklep zabawek i lalek. Klaus był w swojej pasji, ponieważ teraz mógł zamawiać dowolny rodzaj drewna, który wybrał, i oczywiście, wybierał to najlepsze. Mógł zamawiać najlepsze pigmenty z Włoch do farb, aby tworzyć realizm lalek i zabawek, które zamierzał stworzyć. I oczywiście, zamawiał najdelikatniejsze jedwabie i płótna z Francji i z dalekich krajów takich jak Indie.

Klaus miał zamiłowanie do doskonałości – jego doskonałości – i nie ważne było dla niego, jaki rodzaj lalki tworzył. Nie chciał skupiać się na jednej rzeczy. I największą jego radością było otwieranie sklepu każdego poranka, wciąganie zapachu drewna i farb i materiałów, które składały się na jego kreacje, a następnie udanie się do warsztatu na zapleczu i zaczęcie pracy.

Klaus zdał sobie od razu sprawę, że kochał swoją pracę tak bardzo i nie chciał, aby mu przeszkadzano w trakcie dnia, że nawet nie wynajął nikogo do pomocy. Był tylko on. Kochał wchodzenie na zaplecze, gdzie zaczynał strugać i piłować i szlifować, nie wiedząc nawet, co tworzy w danym momencie. To się po prostu manifestowało samo. Tak bardzo kochał swoją pracę, że często ignorował dźwięk małego dzwonka na drzwiach, który oznaczał wejście klienta. Och, a oni przychodzili. Przychodzili nie tylko z tego miasta, przychodzili z całego kraju, ponieważ lalki Klausa były fascynujące. Były tak realistyczne jak żadne inne. Niektórzy mówili, że te lalki wydawały się żyć. Ale Klaus nie sprzedawał ich zbyt wiele, ponieważ bardzo zajęty był ich wytwarzaniem. Nie poświęcał uwagi klientom.

Klaus siadał z blokiem drewna w dłoni i po prostu go czuł. Czuł fakturę tego drewna. Czuł jego ziarnistość i jego spoistość i jego jakość. Trzymał je blisko siebie i oddychał z nim – tak dziwne jak może się to wydawać niektórym ludziom. Nie próbował koncentrować się na tym, jak będzie wyglądał ten blok, kiedy on skończy pracę. Pozwalał po prostu swoim dłoniom, aby zaczęły pracować, stawał się wtedy całkowicie zaabsorbowany cięciem i polerowaniem i kształtowaniem tego, co kiedyś było blokiem drewna w ekspresję samego siebie.

Pewnego dnia robił dziecko, i kiedy strugał i zszywał, robiąc nawet małe buciki z najdelikatniejszej skóry, używając najlepszych nici, wyobrażał siebie, kiedy był małym dzieckiem, trzymanym w ramionach jego matki, kołysanym. I to uczucie i ta pasja spływała następnie z niego do tego bloku drewna, który był teraz przekształcany w najpiękniejsze małe dziecko. A kiedy wziął farby, aby stworzyć najdrobniejsze detale, to wydawało się, że to dosłownie ożywia to dziecko. Osobiście uszył całe ubranie. Osobiście umieścił włosy na miejscu. I zagłębiał się, jak wielu z was często się zagłębialo, w pięknie tej pracy, tej chwili ekspresji. I kochał każdą lalkę, którą stworzył.

Kochał, kiedy stworzył małą lalkę, która wyglądała jak czarodziejka [fairy] z lasu, a którą widział kiedy był bardzo, bardzo młody. Pamiętał, jak widział tą cudowną rodzinę… niekoniecznie jego, ale rodzinę idącą ulicą… wyobrażał sobie, jakby to było być w takiej rodzinie – te małe dzieci, ci szczęśliwi rodzicie, wszyscy ubrani odświętnie i idący do kościoła – i zaczynał rzeźbić i tworzyć tą rodzinę, ubierać ją i błogosławić. Stwarzał tą całą rodzinę.

Był także szeroko znany z powodu tych dziwnych lalek, które tworzył. On nazywał je świętymi, ale nie wyglądały one jak typowi święci z kościoła. Były to anielskie istoty, które nie miały szorstkich rysów ludzi. A kiedy ktoś pytał go o imię jakiegoś szczególnego świętego, którego ożywił w postaci drewnianej lalki, mamrotał jakieś imię –„Święty rmmm” (Tobiasz mamrocze) – i wtedy ludzie tworzyli swoje własne imiona i mówili: „Tak, Święty Demetius. To jest Święty Krzysztof. To jest Święty jakiśtam.” Nie miało to dla nich znaczenia, ponieważ klienci kochali te lalki (…)

Robił lalki, które wyglądały jak królowie i królowe. Nie ci królowie i królowe, którzy rzeczywiście zasiadali na tronach w owym czasie, ale królowie i królowe, których czuł wewnątrz siebie. Kiedy rzeźbił… „Jakby to było być królem – moim własnym królem?” i rzeźbił to w drewnie i szył stroje, wykończając to farbami.

Więc, jak rozumiecie, Klaus kochał swoją pracę. Ponieważ kochał ją tak bardzo, nasycało to energią każdą lalkę, którą tworzył. Ożywiało to tą lalkę. Ona niosła w sobie energię jego miłości, różnych jego części, jego życzeń i jego pragnień i jego wyobraźni.

Kiedy minęły lata, Klaus zdał sobie sprawę, że sprzedał bardzo, bardzo niewiele tych drewnianych lalek, co spowodowało większy popyt. Ludzie, którzy przychodzili do niego, aby je kupić, byli sfrustrowani i zirytowani jego brakiem obsługi i uwagi. Często znajdowali, że jego sklep jest zamknięty, ale mogli widzieć go jak pracuje na zapleczu. Jego przyjaciele i lokalni mieszkańcy mówili: „Klaus, dlaczego nie wynajmiesz jakiegoś pomocnika? Sprzedałbyś o wiele, wiele więcej lalek. Mógłbyś być bogatym człowiekiem, ponieważ twoje lalki są znane z ich perfekcji i z rodzaju energii, rodzaju witalności, której nie można znaleźć u żadnych innych lalek w całym kraju.” Klaus niekoniecznie chciał pracować z kimś innym, ale prawdziwą motywacją było to, że Klaus tak naprawdę nie chciał sprzedawać swoich lalek. Był tak bardzo do nich przywiązany. Jego pracownia na zapleczu była wypełniona tysiącami najbardziej wyszukanych drewnianych lalek, jakie moglibyście sobie wyobrazić. Trochę zwierząt, wiele anielskich istot, czarodziejek z lasu i mnóstwo ludzkich typów reprezentowanych na jego półkach.

Lata mijały i Klaus stawał się coraz starszym człowiekiem. Był szczęśliwy w swoim życiu. Nigdy się nie ożenił. Nigdy nie miał dzieci. Robił bardzo, bardzo niewiele rzeczy z innymi ludźmi, ponieważ kochał swoją pracę. To była jego rodzina. Kiedy mijały lata, Klaus zaczął zauważać, że jego wzrok robi się bardzo, bardzo słaby. Było trudno, nawet używając okularów, skupić się na najdrobniejszych detalach – na źrenicach oczu, które malował, na szyciu (…) Zauważył także, że jego ręce stają się bardzo bolesne, że trudno poruszać stawami, i jeśli kiedyś mógł stworzyć lalkę w dwa czy trzy dni, teraz zajmowało mu to dwa czy trzy razy więcej czasu.

Westchnął głęboko pewnego dnia i zdał sobie sprawę, że jego czasy jako lalkarza dobiegają końca. Chociaż było nieco smutku, spojrzał na rzędy lalek na ścianach jego warsztatu i zdał sobie sprawę, że tak naprawdę nie był sam.

Więc, pewnego dnia Klaus zdecydował, że nadszedł czas na emeryturę, i wiedział, że, aby pójść na emeryturę i żyć w wygodzie, aby mieć pieniądze na ubranie i pożywienie, a także być może na niewielkie podróże, musi sprzedać wszystkie swoje lalki. To wywołało w nim wielki smutek, ale także poczucie wolności. Cieszył się nimi przez wiele lat, niektóre z tych lalek na półkach były tam przez 40 lat. Zdał sobie sprawę, że nadszedł czas, aby odpuścić. Więc, umieścił wielki napis w witrynie sklepu: „Wszystkie artykuły na sprzedaż”. Wynajął kilku młodych przyjaciół, aby pomogli sprzedać cały ten inwentarz, i otworzył sklep dla publiczności. I w ciągu paru dni wszystkie lalki ze sklepu zostały sprzedane – oczywiście po dobrych cenach – dając Klausowi całą tą wygodę, której miał potrzebować w jego finansach, na jego emeryturze.

Teraz sklep był pusty. Klienci odeszli, lalki odeszły, i tak, Klaus miał emocje, miał huśtawki nastrojów, czuł się nieco smutny i pusty, nie wiedząc teraz, co dokładnie miałby zrobić z resztą swojego życia. Krótka historia… (nieco śmiechu)

Klaus zdecydował się pospacerować po mieście. Widział go tak niewiele przez te lata, teraz był czas, aby zacząć robić te rzeczy. Kiedy szedł ścieżką wzdłuż rzeki blisko miasta, natknął się na młoda parę spacerującą ze swoim dzieckiem i psem, i natychmiast rozpoznał tego psa. Powiedział: „Wyrzeźbiłem tego psa właśnie w ten sposób – te same oczy, to same futro. Cóż, być może psy wyglądają jak psy. Być może jest to tylko przypadek.”

I kiedy podszedł bliżej do miasta, Klaus napotkał bardzo niezwykle wyglądającego człowieka. Wyglądał raczej ekscentrycznie, inaczej, i Klaus natychmiast rozpoznał w nim jedną ze swoich lalek, zatrzymał go i powiedział: „Szanowny panie, czym się pan zajmuje?” I ten mężczyzna, nieco zaskoczony, powiedział: „Jestem poetą, jestem gawędziarzem i wędrowcem. A kim pan jest?” Powiedział: „Jestem Klaus, były lalkarz, i wydaje mi się, że spotkaliśmy się kiedyś.” A poeta potrząsnął głową i powiedział: „Nie” i podążył w swoją stronę.

Klaus szedł dalej. Napotkał nastoletniego chłopca i znowu natychmiast rozpoznał go jako jedną ze swoich lalek i zaczął teraz myśleć, że dzieje się coś bardzo dziwnego. Zatrzymał chłopca i zapytał go o jego rodzinę i skąd pochodzi. Chłopiec wydawał się przestraszony, przestraszony tym starszym panem, który go indagował, i uciekł. Przez resztę tego dnia, Klaus napotykał ludzi i zwierzęta i nawet parę anielskich istot, które wyglądały dokładnie tak, jak jego lalki.

Oczywiście wprawiło to Klausa w zmieszanie, nie był on pewien, co się dzieje. Więc, powrócił do swojego warsztatu, usiadł i długo myślał. Dlaczego tak się działo, że napotykał swoje lalki teraz w ożywionej postaci – biologicznej postaci? Kiedy tak o tym myślał, powiedział: „Muszę się dowiedzieć, co się tutaj dzieje.” Więc, zaplanował wielki bankiet, i wyszedł na ulice i znowu napotkał wielu z tych, których widział przedtem – i niektórych nowych – którzy wszyscy wyglądali jak jego lalki. Wręczył im zaproszenia na wielką ucztę w najlepszej, najbardziej wyrafinowanej restauracji w mieście. Klaus był zdeterminowany, żeby dowiedzieć się, co się tutaj dzieje i poprzez zebranie wszystkich tych… cóż, być może ludzi, być może lalek… myślał, że może odkryć, co tak naprawdę się dzieje.

Teraz, nadszedł ten wieczór wielkiej uczty i pojawiły się najbardziej wyrafinowanie potrawy i wina. I zanim zaczęło się jedzenie, Klaus, ciągle pytający, co się dzieje, ciągle przytłoczony spotkaniem ze wszystkimi tymi lalkami, które jakby ożyły, Klaus kazał kelnerom nalać wina – najlepszego białego wina – wszystkim przy stole, podniósł swój kieliszek i powiedział: „Za wasze zdrowie.” I w tej chwili, kiedy oni zaczęli pić, każda z tych istot, które siedziały w tej restauracji, zniknęła. I Klaus, w tej właśnie chwili, zdał sobie sprawę, że od samego początku były one wszystkie częścią jego samego. Wszystkie one były ekspresją jego samego. Teraz, on sprowadził je wszystkie z powrotem do domu. Sprowadził je z powrotem do wewnątrz siebie.

W tym momencie integracji, Klaus powiedział sam do siebie, biorąc głęboki oddech i popijając wino: „J’encore. Znowu spotykam samego siebie.” „J’encore”, powiedział w łamanej francuszczyźnie, podobnie jak Cauldre tutaj (Tobiasz chichocze). „Znowu ja. Spotykam siebie znowu.”

I w tym momencie integracji każdej jego części, Klaus zdał sobie sprawę, co będzie robił przez resztę swojego życia. Będzie nauczycielem mistrzem. Będzie zbierał razem wszystkich tych chłopców i młodzieńców, którzy pragnęli zostać lalkarzami, i zamiast mówić im, że muszą robić żołnierzy-zabawki, nauczyć ich, jak używać ich wyobraźni, jak używać części ich samych, aby stworzyć najlepsze z czegokolwiek, co chcieli stworzyć. Otworzył Szkołę Klausa Tworzenia Zabawek i Lalek i stał się jednym z najbardziej znanych kiedykolwiek nauczycieli.

J’encore

Teraz, dlaczego opowiedzieliśmy tą długą historię Klausa? To jest także wasza historia. Jest to sposób powiedzenia, że, droga Shaumbro, macie tak wiele części siebie. Śnicie na jawie. Śnicie w nocy. Nawet w tej chwili udajecie się do wielowymiarowych dziedzin, tworząc części siebie, wyobrażając sobie różne rzeczy, macie wasze aspiracje i marzenia. Ale one były tam, istniejąc na waszej własnej wielowymiarowej półce z zabawkami, waszym własnym warsztacie, gdzie tworzyliście części siebie. Tą królewską część was – ten królewski ból w tyłku także! (śmiech) Ta młoda część was… jeśli byłyście młodą dziewczyną, jakaś część was stworzyła tego młodego chłopca, żeby lepiej rozumieć, jakby to było być w tym aspekcie. Stworzyliście tą część siebie, która mogła być żołnierzem, która mogła być kimkolwiek. Macie części siebie, wszędzie, które stworzyliście z waszej pasji i miłości. Myślicie i wyobrażacie sobie różne potencjały. Chcielibyście być wielkim pisarzem, naukowcem, kucharzem, biznesmenem, aniołem, ptakiem.

Wiecie, za każdym razem, kiedy macie myśl czy wyobrażenie, stwarzacie to. Być może nie przy pomocy rąk, być może nie z drewna i farby, ale tworzycie to i to gdzieś istnieje, po prostu nie tutaj. Wypróbowujecie różne potencjały poprzez odgrywanie ich na inne sposoby. Niektórzy z was zastanawiają się, jakby to było być nieżonatym czy niezamężną w tym życiu i podróżować wokół świata, i dosłownie to tworzycie. I jest ta wasza lalka, która tam była, robiąc to. Nie rozpoznajecie wszystkich tych części was, waszych kreacji, ale one tam są, tak jak lalki Klausa były na tych półkach – przynajmniej dopóki ich nie uwolnił.

Macie tą część siebie, którą wyobrażacie: „Jakby to było być bogatym, być możnym? Jakby to było wynaleźć lekarstwo na raka? Jakby to było być doradcą grupy ludzi, których życie zmieniło się na zawsze?” To są wasze lalki, to są wasze zabawki, które stworzyliście i które są rzeczywiste. Są rzeczywiste. W tym czasie nowej świadomości, spotykacie siebie znowu. J’encore. Ja, znowu.

Bardzo interesująca rzecz wydarza się w tej chwili. Jesteście w tym momencie. Macie te wszystkie swoje kreacje, które gdzieś tam były, i teraz wasze ścieżki wydają się krzyżować wszystkie w tym samym czasie. Synchroniczność? Być może. Ustawienie się liczb w szeregu? Część tego planu. Wasza rozwijająca się świadomość? Absolutnie tak.

Będziecie spotykali samych siebie, i czasami zobaczycie siebie samych, reprezentowanych przez inną osobę, przez jakieś zwierzę, ptaka czy psa, poprzez jakąś obecność, która wydaje się być w tym pokoju z wami jako smuga czy cień, które potem odchodzą. Nawet w drzewie, może nawet w kropli deszczu. Będziecie spotykali siebie samych znowu. Potencjały was, które były gdzieś tam przez długi czas i teraz wchodzą do tej rzeczywistości w tej chwili.

J’encore. To jest osobiste deja vu. Deja vu jest przywołaniem doświadczenia, o którym śniliście, lub które stworzyliście w innym wymiarze i macie to przywołanie wydarzające się w tej rzeczywistości. J’encore, jest wami znowu. Spotykaniem siebie.

Będzie to bardzo interesujące zjawisko, ponieważ z początku będzie ta tendencja, żeby umieszczać to na zewnątrz was. Dlaczego ta szczególna osoba coś w was wyzwala, tak jak ta osoba, którą widział Klaus idąc ulicą, która przypominała mu jego lalkę? J’encore, to znowu ja, ale to ja, które było gdzieś tam eksplorując inne wymiary, a teraz wchodzi do waszej rzeczywistości tutaj.

Będzie to z początku dziwne uczucie, tak jak było dla Klausa, który napotykał ludzi wyglądających jak jego lalki. Będziecie drapali się w głowę i zastanawiali się, co się dzieje. Ale być może wy, tak jak Klaus, możecie zebrać ich wszystkich razem, zaprosić ich wszystkich na wielki bankiet – wy płacicie rachunek! – aby to uczcić, gdzie będziecie w radości z każdą częścią was. Tak, z tą częścią, której być może nie bardzo lubiliście. Z tą częścią, która złościła się czy była zirytowana innymi ludźmi, chociaż próbowaliście ją stłumić i powstrzymać. Z tą częścią was, która była małym dzieckiem, które cierpiało, które chowało się w szafie czy pod łóżkiem czy uciekało w krzaki, aby ukryć się przed ludźmi.

Z tą częścią was, która miała wielkie marzenia i aspiracje, jako młoda osoba, kiedy byliście w college’u czy na uniwersytecie, kiedy byliście tak wielkimi idealistami i chcieliście zmienić świat, ale nigdy tego nie zrobiliście… lub może zrobiliście, i po prostu nie zdajecie sobie sprawy, jak go zmieniliście… ale z tą częścią was, która zamierzała ratować delfiny, ratować pająki, ratować wszystko. Z tą częścią was, od której czujecie, że odeszliście. Wiecie, ta część was jest jedną z waszych lalek, nie żyjących w drewnie czy skórze, ale w innych wymiarach, działając i czując, jak to jest wspomagać i asystować innym. Jest teraz czas, aby sprowadzić je z powrotem. Jest teraz czas, aby spotkać siebie samego. J’encore. Ja, znowu. To po prostu znowu ja.

Wasze wszystkie ścieżki się teraz dostrajają i krzyżują ze sobą. Widzicie, przedtem, te ścieżki biegły w tak wielu różnych kierunkach, byliście tak bardzo zajęci tymi wszystkimi ja w waszym życiu. Ale, teraz te ścieżki zbiegają się znowu razem. J’encore. Ja, znowu.

Powrót do domu

Czy sobie to wyobrażacie, czy robicie to naprawdę, usiądźcie, zaproście waszą wyobraźnię, siebie, te wszystkie wasze ja do powrotu. Wypijcie tą płynną ambrozję, ten eliksir, który pozwala wszystkim waszym ja na powrót do siebie razem. Nie sugeruję wina – cokolwiek wybierzecie – ale uczcijcie to. Uczcijcie ponowne spotkanie. Kiedy będziecie to robić, będziecie zafascynowani wszystkimi tymi talentami i kreatywnością i rozległością doświadczenia, którą mieliście nie tylko wy, ale którą miała cała wasza świta was samych. Sprowadzenie ich z powrotem razem. Spotkanie siebie znowu.

Droga Shaumbro, to się nie wydarza w jednej chwili, ale to się zaczyna wydarzać teraz. J’encore – to deja vu was. Przyszliście na tą Ziemię w tym czasie, aby inspirować świadomość. Używamy tego określenia, które zostało już rozwinięte przez Shaumbrę, przez Karmazynowy Krąg, przez drogą Lindę. I my używamy tego określenia „inspirowanie świadomości.” Jesteście tutaj teraz, aby to robić.

Inspirujący świadomość

Pamiętacie, jak byliście utrzymującymi energie? Czy nie wydaje się, jakby to było wieki temu? Utrzymujący energie i dumni z tego, biorący na siebie odpowiedzialność za jakąkolwiek energię, która przypadła. Kilka lat temu awansowaliście na poruszających energie – poruszających te energie dla innych, poruszających te energie dla siebie i dla całej świadomości. A teraz jesteście inspirującymi energie świadomości. Tak jak Klaus stał się nauczycielem rzeźbienia i wytwarzania zabawek, tak i wy staniecie się nauczycielami świadomości, inspirującymi innych, aby rozszerzyli swoją świadomość, swoje horyzonty.

Świadomość jest zdawaniem sobie z czegoś sprawy. [„Consciousness is awareness” – w języku polskim nie ma dwóch terminów na te określenia] Ona w zasadzie nie jest energią. Zdawanie sobie z czegoś sprawy nie jest energią. Używacie energii jako narzędzia waszej świadomości tak, jak Klaus używał pędzli i piły i papieru ściernego jako narzędzi swojego rzemiosła. Wy używacie energii jako narzędzia waszej świadomości. Świadomość jest zdawaniem sobie z czegoś sprawy. Jesteście inspirującymi świadomość i zdawanie sobie z czegoś sprawy w tej chwili na Ziemi. To dlatego ciągle tu jesteście. To tego właśnie możecie oczekiwać. Ciągle macie przed sobą wiele, wiele lat na tej planecie, aby wykonać tą pracę inspirowania świadomości dla całej ludzkości. Jest wiele dla was do zrobienia i jest wielu, którzy chcą słuchać wszystkiego, co macie do zrobienia.

Zakończenie

Dochodzimy tutaj do końca cyklu, i jak stwierdziłem wcześniej, jest to coś więcej niż tylko data 7-7-7. Dzisiejszy dzień dosłownie kończy naszą umowę, którą mieliśmy ze sobą nawzajem, umowę, aby przyjść na Ziemię – wy w tej fizycznej postaci i ja w mojej wspaniałej duchowej postaci – aby przejść przez osiem serii, które prowadzą do tej Serii Nauczyciela, którą teraz zamykamy. Umowę, że będę tutaj, razem z tymi z Karmazynowej Rady, aby was kochać i was prowadzić, aby wam dogadzać, aby czasami was popchnąć w trakcie tej drogi, aby robić wszystko, co było potrzebne.

Ostatnio powiedziałem, że pozostanę na Ziemi do dziesięciu lat, zależnie od tej równowagi, zależnie od tego, w jakim miejscu będziecie. A teraz znam, drodzy przyjaciele, dokładną datę mojego odejścia, ponieważ mam to ciało-muszlę, które na mnie czeka. Mam tą grawitację Ziemi, która wciąga mnie z powrotem. Więc dokonałem dla siebie wyboru, że 19 lipca 2009 będzie mój ostatni przekaz, moje ostatnie pojawienie się przed tą grupą Shaumbry. W tym czasie będę w pełni zajmował to ciało Sama, który będzie wtedy miał dziesięć lat. Spotkam… poprzez Sama spotkam wielu z was znowu, ale w ciele. Nie poznacie mnie jako Tobiasza czy jako Sama, ale poznacie mnie po oczach, tak jak Klaus, wytwórca zabawek, poznawał swoje kreacje w momencie, kiedy je widział. Poznamy się nawzajem.

Przez następne dwa lata będę kontynuował pracę z wami wszystkimi, z tą Nową Energią i inspirowanie świadomości dla całej ludzkości. A po moim odejściu… och, to jest gorzko-słodkie. To jest jak ten Klaus, który miał wszystkie te lalki umieszczone na półce… gorzko-słodkie uczucie pozwolić im odejść, wiedząc, że był czas na oczyszczenie tych półek… gorzko-słodkie dla mnie, wiedząc, że miałem tak wiele radości z każdą i z każdym z was. Nie tylko w trakcie tych zgromadzeń, ale w także w innych naszych momentach. Jechaliśmy razem tą autostradą. Niektórzy z was, wasz sposób prowadzenia samochodu naprawdę mnie przeraża – nigdy nie pozwoliłbym Samowi wsiąść do samochodu z niektórymi z was! (śmiech) Spacerowaliśmy brzegiem tych jezior. Przeczytaliśmy razem wiele, wiele wspaniałych książek. Dzieliliśmy ze sobą wiele posiłków i wiele razy rozmawialiśmy ze sobą tuż przed waszym zaśnięciem, kiedy leżeliście w łóżku.

Ale przyjdzie ten czas dla mnie, za dwa lata od teraz, po dziesięciu tych seriach… i spójrzcie nawet na numerologię 19 lipca 2009, hmm… ten czas przyjdzie dla mnie, aby zakończyć moją umowę z wami. I w owym czasie Adamus Saint-Germain wejdzie jako steward Karmazynowej Rady, jako most pomiędzy Karmazynową Radą i innymi wymiarami a Karmazynowym Kręgiem na Ziemi. Będą mu towarzyszyli Kuthumi, Quan Yin, i w szczególności energia Shaumbry.

Będą takie Shoudy po tej dacie w 2009, kiedy będzie to tylko Shaumbra – wy. Innymi razy będzie to Saint-Germain i jego aspekty. O tak, on zamierza wprowadzić Marka Twain’a i Pitagorasa i wiele innych jego aspektów na bezpośrednie przekazy z wami. Wprowadzi on Kuthumi’ego i wielu innych, ale mój czas z wami, moje imię jako Tobiasz – To-bi-wah – dojdzie do końca, dojdzie do zakończenia cyklu, który mieliśmy razem.

Więc, żadnych łez teraz, ponieważ mamy jeszcze dwa lata tego podstawowego treningu razem, jeszcze dwa lata tych Shoudów, jeszcze dwa lata inspirowania świadomości dla całej ludzkości. Kocham was mocno. Z niecierpliwością wyglądam tego czasu, który mamy razem.

I tak jest.

---------------------------------------------------

Tobiasz z Karmazynowej Rady (the Crimson Council) jest prezentowany przez Geoffrey’a Hoppe, Golden, Colorado. Historia Tobiasza, z biblijnej Księgi Tobiasza, jest dostępna na witrynie www.crimsoncircle.com. Materiały Tobiasza są oferowane bezpłatnie od sierpnia 1999, momentu kiedy jak powiedział Tobiasz ludzkość przekroczyła potencjał destrukcji i wkroczyła w Nową Energię.

The Crimson Circle jest światową siecią ludzkich aniołów, którzy są pierwszymi przechodzącymi w Nową Energię. Kiedy doświadczają radości i wyzwań statusu wstępujących, pomagają innym ludziom w ich podróży poprzez dzielenie się, troskę i przewodnictwo. Ponad 100,000 ludzi odwiedza witrynę Crimson Circle każdego miesiąca ,aby przeczytać ostatnie materiały i dyskutować o swoich doświadczeniach.

The Crimson Circle spotyka się co miesiąc w Denver, Colorado, gdzie Tobiasz prezentuje ostanie informacje poprzez Geoffrey’a Hoppe. Tobiasz twierdzi, że on i inni z niebiańskiego Crimson Council channelują w zasadzie ludzi. Według Tobiasza, czytają oni nasze energie i przekazują naszą własną informację z powrotem do nas, abyśmy mogli zobaczyć to z zewnątrz, podczas gdy doświadczamy tego wewnątrz. Zebrania Crimson Circle są otwarte dla wszystkich, ale wymagane są RSVP. Nie trzeba do niczego wstępować ani wnosić jakichś opłat. The Crimson Circle czerpie swój dostatek poprzez otwartą miłość i dary Shaumbry z całego świata.

Najwyższym celem Crimson Circle jest służba w charakterze ludzkich przewodników i nauczycieli tym, którzy idą ścieżką wewnętrznego duchowego przebudzenia. Nie jest to misja ewangelizacyjna. Raczej, wewnętrzne światło doprowadzi ludzi do progu waszych domów po wasze współczucie i troskę. Będziecie wiedzieli co robić i czego nauczać w tej właśnie chwili, kiedy unikalna i cenna istota ludzka, która zamierza wyruszyć w podróż Mostem Mieczy, przyjdzie do was.

Jeśli to czytasz i masz poczucie prawdy i związku z tym, to jesteś członkiem Shaumbry. Jesteś nauczycielem i przewodnikiem ludzi. Pozwól nasieniu boskości wewnątrz siebie zakwitnąć w tej chwili i w czasach, które nadejdą. Nigdy nie jesteś sam, ponieważ masz rodzinę na całym świecie i aniołów wokół siebie.

Ten tekst może być swobodnie rozpowszechniany bez opłat, na zasadzie niekomercyjnej. Prosimy o zawarcie informacji w całości, łącznie z tą notą. Wszystkie inne wykorzystania tekstu muszą być zatwierdzone na piśmie przez Geoffrey’a Hoppe, Golden, Colorado.

Translation copyright Marian Zieliński. E-mail: marian_zielinski@poczta.onet.pl